Mororó House położony jest w górzystej okolicy, 180 km od São Paulo, w regionie znanym z surowego klimatu i niskich temperatur powietrza. Stworzona przez projektantów architektura zapewnia wygodne schronienie dla mieszkańców, w nieprzyjemne dni, w przytulnej, wykończonej ciepłym w odbiorze drewnem przestrzeni dziennej, a także W przylegającym doń “domu kąpielowym” z basenem i sauną, tak przyjemnie rozgrzewającą, zwłaszcza w jesienne i zimowe chłody.
Ta część domu, w całości stanowiącego prostą, wydłużoną bryłę leżącego prostopadłościanu, nakrytego dwuspadowym, pozbawionym okapu dachem, zapewnia oszałamiające widoki dziewiczego terenu rozpościerającego się dookoła, przez całkowite przeszklenie zarówno ścian, jak i połaci dachu. Przezroczysta dobudówka czternastometrowej długości, wyposażona została w specjalnie zaprojektowany system wentylacji, mający za zadanie zapobieżenie zjawisku kondensacji na szybach hali basenowej, tworzących jej wszystkie przegrody zewnętrzne. Umożliwia to pełną, niezakłóconą integrację z otaczającą dom dziewiczą przyrodą.
Dom usytuowany został nie na szczycie znajdującego się na działce wzgórza, jak pierwotnie chcieli jego przyszli mieszkańcy, lecz na jego stokach – w otoczeniu pięknego lasu sosnowego. To rozwiązanie zintegrowało budynek z otaczającą go przyrodą, tworząc ścisła relację z pięknem natury i krajobrazem roztaczającym się wkoło.
W niezwykle prostych, wręcz ascetycznych w formie elewacjach zewnętrznych, szczególnie silnie podkreślono dualizm bryły: transparentne przegrody basenu silnie kontrastują z szarym wykończeniem pozostałej części domu, mieszczącej przestrzeń dzienną, sypialnie i pomieszczenia pomocnicze. Prosty rytm równych okien tego fragmentu budowli przechodzi w jednolitą, techniczną w odbiorze teksturę blachy falistej, w południowo-wschodnim krańcu domu całkowicie pozbawioną otwarć. Obydwie części budynku oddziela masywna ściana kominkowa, mieszcząca dwa horyzontalne paleniska – jedno skierowane na basen, drugie na salon – oba otwarte, z miejscami na drewno po bokach kominka, oba o masywnych, geometrycznych obudowach, zaprojektowanych przez architektów budynku.
Wybór materiałów zastosowanych we wnętrzach, zwłaszcza wszechobecnego w nich drewna, nadał im przytulny charakter tradycyjnej górskiej chaty. Na życzenie przyszłych mieszkańców otwartą kuchnię od jadalni oddzielają przesuwne drzwi z białego drewna, po otwarciu całkowicie integrujące ze sobą przyległe pomieszczenia. Dzięki temu w strefie dziennej uzyskano obszerną, ciągłą przestrzeń wnętrza, ale też wyraźnie zaznaczone rozległą powierzchnią centrum domu przeznaczone na codzienne czynności domowników. Po jego bokach zorganizowano pozostałe strefy funkcjonalne: domową przestrzeń wellness, a po przeciwnej stronie – strefę prywatną z sypialniami. Do domu od wschodu i zachodu przylegają obszerne drewniane tarasy, powiększające (w okresie letnim) strefę wypoczynku i zapewniające dodatkową komunikację pomiędzy sąsiadującymi częściami budynku.
Wnętrza domu wyposażono zarówno w meble i przedmioty znanych projektantów i marek, jak i elementy zaprojektowane specjalnie do tego budynku przez jego architektów. Projektanci użytymi elementami wyposażenia złożyli pokłon ikonom współczesnego designu: przestrzeń jadalni zdobią lampy Bubble Lights autorstwa George'a Nelsona z 1950 r., w salonie stoją fotele Peacock Chair zaprojektowane w 1947 r. przez Duńczyka Hansa J. Wegnera, bujany fotel Rocking Chair tego samego autora oraz stolik kawowy Charlesa i Ray'a Eames'ów. Przy stole jadalnym, projektu autorów domu ze studia mk27 i przy kuchennej wyspie, stoją krzesła z giętego drewna Michaela Thoneta – XIX-wiecznego pioniera przemysłowej produkcji mebli. We wnętrzach nie brak też mebli współczesnych, brazylijskich designerów: głównym akcentem przestrzeni dziennej jest masywny drewniany stolik autorstwa Hugo Franca, przy którym stoi sofa Antônia projektu Pedro Mendesa. Przy basenie i na tarasie stoją zaś fotele Astúrias Fixa stworzone przez Carlosa Motta.
Dekoracje domu stanowią przedmioty ze zbiorów jego właścicieli: kolekcja szklanych naczyń i zbiór ceramiki, a także rzeczy nabyte w lokalnych antykwariatach, jak np. zabytkowe narty zdobiące jedną ze ścian oraz pamiątki rodzinne, nadające nowoczesnej architekturze domu przytulny, “ludzki” charakter.
Lokalizacja: Campos de Jordão , Brazylia
Projekt: czerwiec 2011
Zakończenie budowy: styczeń 2015
Powierzchnia działki: 17 800 m2
Powierzchnia zabudowy: 730 m2
Projekt / architektura: studio mk27 Marcio Kogan + Maria Cristina Motta
Projekt / wnętrza: Diana Radomysler - studio mk27
Architektura krajobrazu: Consuelo Grossi Pereira
Zdjęcia: Fernando Guerra
.jpg "Mororó House, fot. Fernando Guerra")
.jpg&description=Mororó House, fot. Fernando Guerra)
.jpg "Mororó House, fot. Fernando Guerra")
.jpg&description=Mororó House, fot. Fernando Guerra)
.jpg "Mororó House, fot. Fernando Guerra")
.jpg&description=Mororó House, fot. Fernando Guerra)
.jpg "Mororó House, fot. Fernando Guerra")
.jpg&description=Mororó House, fot. Fernando Guerra)
.jpg "Mororó House, fot. Fernando Guerra")
.jpg&description=Mororó House, fot. Fernando Guerra)
.jpg "Mororó House, fot. Fernando Guerra")
.jpg&description=Mororó House, fot. Fernando Guerra)
.jpg "Mororó House, fot. Fernando Guerra")
.jpg&description=Mororó House, fot. Fernando Guerra)
.jpg "Mororó House, fot. Fernando Guerra")
.jpg&description=Mororó House, fot. Fernando Guerra)
.jpg "Mororó House, fot. Fernando Guerra")
.jpg&description=Mororó House, fot. Fernando Guerra)
.jpg "Mororó House, fot. Fernando Guerra")
.jpg&description=Mororó House, fot. Fernando Guerra)
.jpg "Mororó House, fot. Fernando Guerra")
.jpg&description=Mororó House, fot. Fernando Guerra)
.jpg "Mororó House, fot. Fernando Guerra")
.jpg&description=Mororó House, fot. Fernando Guerra)
